Dakbalke

My beminde lyk soos iets wat hoort in die Knysnabos met al die houtsaagsels wat vasklou aan sy lyf; as’t ware ‘n Outeniqua Geelhout in wording.

Met die hulp van sy broeder is daar Saterdag planne beraam en gewerskaf van sonsopkoms tot biersondergang.

Vandag is daar tot dusver geen teken van die bier nie, maar daar word getimmer en geboor en gekap aan die dakbalke met die wete dat die dae min is.