Jeanne Goosen vang die lewe van 'n tipiese gesin woonagtig in "Damnville" vas deur die oë van hul brakkie, Tsjaka, in 'n Pawpaw vir my Darling.
Die verhaal is komies, hartseer en laat jou meeste van die tyd jou kop sak in skaamte oor die dinge wat mense in dié woonbuurt aanvang. Dit laat jou opnuut besef dat hoewel ons nie veronderstel is om ander te oordeel nie, ons gevolgtrekkings maak en te dikwels stereotipeer.
"Dis amper tyd vir Mabel om weer haar Loslyf by die café op die hoek te gaan haal. Wanneer sy daai wielhek ooptik, sal ek haar aan die een bunion beetkry, die een langs die tossel van haar carpet slipper."
No comments:
Post a Comment